TROTS!!!

Trots op onze kanjers, dat is wat we zijn... Op Mika omdat hij zich zo lekker aan past aan de situatie en zo lekker relaxed is. Op Vico omdat hij heel goed omgaat met de situatie, overal het beste van maakt en lekker zijn eigen ding doet. En op Kai omdat hij vecht voor alles en een ontzettende doorzetter is!

Afgelopen vrijdag was de laatste dag dexa volle mep (3 keer 4 mg). Vanaf zaterdag mochten we naar 3 keer 2 mg per dag en vanaf dinsdag naar 3 keer 1 mg per dag. De eetlust veranderd nog niet mee in deze verhouding... Hij blijft zin hebben in vooral zijn eigen bedachte en zelfgemaakte broodjes pizza. Maar eigenlijk vind hij bijna alles dat niet echt goed voor je is wel lekker... Eten zit de hele dag door in zijn hoofd. Hij krijgt wel weer meer energie. Zaterdag is hij samen met Mika en mij Vico gaan aanmoedigen die thuis  voetbalde. Wel met een stoeltje langs de kant, maar dus wel van de bank af... In de middag zijn we nog even gaan shoppen in het centrum. Zondag  deden we 's ochtends lekker rustig aan. In de middag wilden de kinderen eindelijk weer eens naar opa en oma toe, daar waren we ook al lang niet meer geweest. Het werd een leuke middag, maar ook hier had Kai alleen maar eten in zijn hoofd. Hij moest en zou uit eten... Nou vinden oma en ik dat ook altijd wel lekker, dus erg veel overredingskracht was er niet voor nodig. We gingen naar royal plaza, een all-you-can-eat chinees. Hij heeft heerlijk veel gesnoept, waaronder 2 grote bakken aardbeien (ja, hij lust wel meer dan patat, frikandellen en mac donalds, al lijkt dat soms niet zo). Hij viel daar nog wel even in slaap op de  stoelen... 

En maandag was het zover: Kai is weer 1,5 uur naar school geweest! Hij was daarna wel kapot, maar voor zijn gemoed is het gewoon goed. Hij viel met zijn neus in de boter, ze deden een dictee. En ja hoor, een 10.... Deed hem erg goed. Dinsdag en vandaag is hij ook weer naar school geweest, vandaag zelfs 2 uur. En vanmiddag speelde Marvin gezellig hier. Het was Kai wel snel wat druk, spelen in de vensterbank was te zwaar. Maar samen op de WII hebben ze heerlijk heel lang gespeeld. 

Het gaat dus steeds beter met hem, langzaam aan krijgen we onze eigen Kai weer terug. Net betrapte ik hem er zelfs op dat hij weer even schaterlachte en oh, wat hebben we dat gemist...