Even rustig aan doen? Echt niet!

Kai was zondag een week geleden met E4 team van de week bij De Zweef. Een hele leuke middag, waarin de jongens ook heerlijk met elkaar gevoetbald hebben. Voor iedereen lekker actief, maar Kai heeft het behoorlijk moeten bekopen. Doordat dit spontane potje voetbal uiteraard niet vooraf ging door een goede warming-up en het 1 van de eerste keren sporten was sinds de kerstvakantie kreeg Kai ontzettende spierpijn. Het was zo erg dat hij op dinsdag nauwelijks kon lopen en niet zonder krukken naar school kon. En al weet je dat het spierpijn is, toch is het een beetje eng... Gelukkig hadden we vrijdag weer een controle en waren alle waardes gewoon goed. De enorm heftige spierpijn hebben we vrijdag toch maar even besproken met de kinderarts. De verklaring ligt natuurlijk voor de hand: er wordt nu al 1 jaar en 10 maanden allerlei chemo in Kai zijn lijfje gepropt en dat zul je toch ergens aan merken. Voorlopig dus maar even halve trainingen, was het advies. Nou, leg dat maar eens uit aan deze doorzetter Kai... Zaterdag had hij een wedstrijd en hij was met geen mogelijkheid te overtuigen dat hij maar een halve wedstrijd mocht keepen. Mika en ik gingen kijken en zagen dat hij het ook wel heel goed aan kon. Dus toch maar de hele wedstrijd dan, waarna hij ook helemaal kapot was. Even uitrusten en dan toch maar lekker buiten spelen met dat mooie weer... Dit keer gelukkig geen spierpijnreactie. Helaas wel een kortdurend virusje dat wij bijna allemaal al gehad hebben (vico, mika en ik ook). Bij Kai betekende dit dat hij vandaag 2 keer moest overgeven en wat slapjes was. Hij is nu gelukkig al weer aardig opgeknapt. Nog precies 2 maanden te gaan. We zijn er bijna, maar nog niet helemaal....