Help, we hebben een zwangere in huis...

Nee, maak je niet ongerust, Manuela is niet weer zwanger.... En nee, beide poesjes zijn ook niet stiekem naar buiten geglipt voor een leuk feestje met een lekkere kater... Nee, het lijkt erop dat Kai zwanger is... Grapje natuurlijk, maar Kai doet ons erg veel denken aan mijzelf toen ik de laatste weken van de zwangerschap zo beperkt was in mijn kunnen. De vincristine tast zijn zenuwuiteinden aan en hij is hierdoor erg, erg vermoeid. Hij heeft de hele week alleen nog maar in de pyjama op de bank gelegen. Zo gauw hij wat doet wordt hij erg snel moe, moe, moe. We gaan er elke dag wel even met hem uit, maar dan moet hij in de buggy want een eind lopen vindt hij te vermoeiend. Verder heeft hij door de dexamethason hele rare eetbuien. Hij vraagt soms om 8 uur 's ochtends al om een frikandel (hij heeft eigenlijk alleen maar trek in vet en hartig eten, daar staat de dexa ook om bekend). De welbekende woedebuien komen hier echter niet of nauwelijks voor, eerder is hij extra knuffelig. Misschien komt het ook door hoe wij ermee omgaan. We hebben van tevoren goed met hem besproken dat we deze weken geen ruzie gaan maken steeds als hij iets wil dat afwijkt van onze regels, maar hem even de regie geven. Erwin moest er wel even aan wennen, hij dacht dat Kai er misbruik van zou maken. We hebben samen besloten: nou en? Dan maakt hij maar even 4 weken misbruik van ons vertrouwen, hij moet al zoveel ondergaan wat hem allemaal overkomt, laat hem dan maar even lekker. Maar zoals zo vaak als je iemand je vertrouwen geeft, hij voelt zich er juist heel erg door begrepen en op de ene bui op maandagochtend na hebben we hier nog geen woede gezien. Al met al valt het ons mee. Al blijft het moeilijk om te zien dat je kind lichamelijk weer zo vermoeid raakt dat hij geen eindje meer kan lopen, we waren erop voorbereid en na de vorige keer weten we ook dat hij over een tijdje gewoon weer loopt en speelt! Vrijdag  gaat Erwin met Kai nog een laatste spuitje van die vervelende vincristine halen, dus we verwachten dat het tot eind volgende week nog wel wat slechter wordt, maar daarna zijn we volgens het protocol klaar met de heftige chemo's en kunnen we weer opbouwen!

Vico doet het super. Hij doet gewoon goed zijn best op school, zit lekker in zijn vel,  heeft erg veel lol in de zwemles en de voetbal en speelt lekker veel met vriendjes. Het gaat met hem erg goed. En Mika blijft ook het lieve schatje dat hij altijd al is. Hij is een beetje verkouden, waardoor hij de ene dag de hele dag slaapt en de andere dag een paar keer een uurtje, heel ietsjes huileriger is dan normaal, maar even lekker wandelen vindt hij heerlijk en lekker knuffelen en samen spelen ook. En ja, hij slaapt nog steeds elke nacht door van ongeveer 19.45 uur tot en met de volgende ochtend vaak 8.15. We hebben dus eerst alle tijd voor de andere 2 jongens om te ontbijten en klaar te maken voor school en daarna alle tijd voor Mika. En dat wordt beloond met lieve knuffels en guitige lachjes van alle 3 de mannen...