Watch out for Mika!

Het was wederom een goede week. Kai doet het supergoed. Zijn bloedwaarden waren ook weer prima dus we gaan gewoon weer een weekje op dezelfde voet verder. Vanmiddag hebben we voor het eerst samen hard gelopen. Het ging echt behoorlijk goed. We hebben meer gelopen dan gedacht: 2 hard, 2 wandelen, 2 hard, 2 wandelen, 3 hard, 3 wandelen, 3 hard en uitlopen. Top hè? Op weg naar de 5 km? Wie weet kunnen we samen wel een keer voor kika hardlopen, want de kika wandeling die we wilden doen wordt dit jaar niet georganiseerd...

Vico mocht deze week ook een keer naar het ziekenhuis. Hij moest zijn ogen na laten kijken. Volgens het onderzoek zag hij prima, al zaten zijn ogen voor zijn leeftijd wel te weinig in de plus. Dat betekent voor nu niets, maar de kans is groot dat er ooit wel een bril moet komen. Verder hebben we heel veel extra aandacht aan hem geschonken en het gaat al wel wat beter. Het woord dood is verbannen uit ons huis en verdrietige momenten moeten ook even zonder hem, hij moet eerst zijn batterij weer opladen met positiviteit voor hij weer een teleurstelling aan kan.

Mika ontwikkelt zich prima. Hij zegt mama en hammeham (als hij wil eten). Hij kan goed van de buik naar de rug draaien en draait af en toe ook terug. Hij kan wel een tijdje naast je zitten op de bank, op commando handje klappen, naar de lamp kijken, nee nee nee schudden, bellen blazen of een oortje aanwijzen en pakken. Ook crosst hij de hele kamer rond met zijn loopstoeltje. Oké, hier red je de wereld nog niet mee, maar het is een begin.... En als het moet kan hij je nu ook lelijk bezeren met zijn killer tandje... En de tweede staat op doorkomen dus watch out!