Wat wordt je toch moe van al die chemo's...

Gisteravond om 16.45 was het dan zo ver: papa en Kai kwamen thuis. Ik verwachtte de Kai die ik zaterdag had achter gelaten, maar ik kreeg een oververmoeid, zielig mannetje... De 2 chemo's van gisteren hadden hem weer helemaal vermoeid.... Toen hij 's avonds ging plassen, viel hij voorover van de wc omdat hij te zwak was om op te staan. Gelukkig alleen een rode bult, maar ik ben wel heel erg geschrokken. We durfden Kai gisteren niet eens alleen te laten slapen en ik durfde zelf ook niet bij hem te slapen. Kai sliep dus met papa in het grote bed, Vico in het bed van Kai op zolder en ik in het bed van Vico.

Vandaag is hij ietsjes sterker en de tv wil hij zelfs weer even aan. Eten wil hij nog niet, drinken met moeite. Net als ik hem wil overhalen toch echt iets te eten moet hij overgeven. Helaas komt er weer behoorlijk wat sondevoeding uit... Jammer, waar komt dat nou weer vandaan? 

Vandaag ben ik op pad geweest voor een tweelingwandelwagen, maar helaas was deze te klein voor Kai. Ze hadden wel een buikdrager te koop van babybjorn, precies 1 die ik wilde hebben. Daar red ik me nu eerst ook wel even mee. Maar voorlopig zie ik Kai nog niet naar buiten gaan, hij komt nog niet eens beneden vandaag... Erwin is op pad geweest voor de medicijnen, de apotheek bijpraten, heeft de intake met de thuiszorg gehad en heeft gezorgd dat we voldoende sondevoeding hebben (3 dozen hebben ze net bezorgd, inclusief het rugzaksysteem voor de sonde). En zo is ook deze dag weer zo voorbij...

oh ja, vanochtend nog met Mika naar het consultatiebureau geweest. Hij zit goed op schema, weegt al 3215 gram en is al 51 cm lang. En Vico heeft vanmiddag lekker met 2 vriendjes gespeeld. Hij is heel blij, want na iets meer dan een week aanstippen van zijn wratje op zijn vinger is deze vandaag eraf gegaan...