Zorgen over papa

De bloedwaardes van Kai waren weer prima. Hij begint zelf wel steeds meer kleine bijwerkingen te krijgen. Even een middag voetballen is zeker een paar dagen spierpijn, 1 avond opblijven is een paar avonden vroeger naar bed, helaas toch ook best vaak een training missen van de voetbal. Nog even volhouden, de laatste loodjes wegen altijd het zwaarst. Op 15 april wordt de laatste chemo geslikt en daarna kan het alleen maar weer beter worden... Op school gaat het gelukkig goed, ondanks het feit dat hij elke week een paar uur school mist. Kai heeft ondertussen ook een eerste gesprek alleen gehad met de psychologe. Hij vindt het erg fijn. Het lijkt ook al wel zijn eerste vruchten af te werpen.

Helaas gaat het met papa niet goed. De spoedbestraling heeft jammer genoeg niet geholpen. Papa is ondertussen vanaf zijn middel nagenoeg verlamd. Hij is wel thuis, waar vooral mama en de thuiszorg hem liefdevol verzorgen. Ook wij zijn nu zoveel mogelijk bij hem om te helpen, een goed gesprek te voeren, dingen te regelen of simpelweg nog even te genieten van elkaars aanwezigheid. Afgelopen weekend waren Robert, Birgit, Stijn en Brechje ook in Hengelo. We hebben lekker met zijn allen gegeten en papa verraste mama nog met een prachtige gouden ketting met een briljantje erin (stiekem geregeld met een beetje hulp van mij...). Een heel emotioneel maar ook een heel prachtig moment. Nadat de emoties weer een beetje waren bedaard hebben Erwin en ik alle 5 kids meegenomen naar ons huis, waar we een leuke ontspannen film gekeken hebben en heerlijke hapjes hebben gesnoept. Mika is de enige die deze nacht in zijn eigen bedje heeft geslapen, wij hebben lekker met zijn 6-en in de woonkamer gelogeerd. Kamperen in de woonkamer, gezellig toch? En dat was precies waar deze kids, die al zoveel voor de kiezen krijgen door de behandelingen van Kai en Birgit en zorgen over opa, behoefte aan hadden...