Een nieuw speelkameraadje...

Deze laatste week van de vakantie was nog heerlijk. Kai en Vico hebben 2 nachten gelogeerd bij opa en oma Vinke en hebben samen hele leuke dingen gedaan (de smurfen film, naar omi, barbecuen, enz). Gisteren hebben we samen een nieuw speelvriendje opgehaald, een kitten. Ze heet Livje en ze is super schattig. Vinden wij allemaal, behalve Zoe. Ze is bang voor Livje... Hopelijk een kwestie van wennen. 

Kai heeft weer veel zin in school. Hij mist de school altijd enorm, voor hem is 6 weken vakantie eigenlijk te lang... Verder zijn we op zoek naar een andere sport voor hem. Wij vinden voetbal op dit moment een te gevaarlijke sport voor hem. We hoopten dat bij hem zelf dat kwartje ook wel zou vallen, maar helaas was dat niet zo. Daarom hebben we hem dinsdag tot zijn grote verdriet moeten verbieden naar de voetbal te gaan. Hij vond het even wel heel moeilijk. Ondertussen begrijpt hij het wel, maar tot hij iets verder is in dit proces van afscheid nemen van zijn favoriete sport en we een nieuwe sport gevonden hebben met iets minder fysiek contact gaan we ook maar even niet naar de wedstrijd van zijn team kijken.

Vico mag maandag voor het eerst naar naar zwemles in het laatste blokje voor diploma A, blokje 5. Hij doet het erg goed en vliegt  door de zwemlessen heen. En ik zelf begin maandag ook weer met werken. Zal wel even weer wennen zijn na zo'n lange tijd thuis te zijn geweest. Ik heb er wel weer zin in om dat weer op te pakken, al zal het dan wel lastiger worden en meer georganiseer rondom de ziekte van Kai en de zorg voor de 2 andere mannetjes. Normaal gesproken gingen we bijvoorbeeld een dag voor een kuur bloed prikken in Almelo, zodat we op de kuurdag niet voor niets naar Groningen zouden rijden. Vanaf deze week doen we dat niet meer, omdat ik op de donderdag niet meer vrij thuis ben maar aan het werk ben. We gaan nu toch maar gewoon vrijdag op de gok naar Groningen, met het risico dat we af en toe voor niets dat lange eind rijden...

Nog even een weekje vrij dus voor Kai van ziekenhuizen (al gaan de chemopillen gewoon door 's avonds) voordat ik vrijdag met hem naar het ziekenhuis ga voor de derde meerdaagse MTX-kuur. En als alles goed gaat horen we vrijdag dan eindelijk in welke risicogroep Kai zit en hoe de vervolgbehandelingen eruit gaan zien. Heel erg spannend, ik merk dat vooral ik op dit moment even wat last van spanningen hierover heb. Komt ook omdat we gehoord hebben dat het met 1 jongetje dat we kennen en waarvan we de ouders goed kennen niet goed gaat. Hij vecht op dit moment echt voor zijn leven (hij heeft neuroblastoom). Erg confronterend. We denken aan ze en duimen voor ze..