Midden in de nacht op pad....

De griep van Kai was vrijdag wel voldoende over om mee te kunnen doen met de koningsspelen. Vorig jaar had Kai dit gemist omdat hij toen in Groningen lag, dus hij had er nu wel zin in. Eerst 's ochtends even naar het ziekenhuis in Almelo voor de twee-wekelijkse check-up. Alles voelde goed, geen klieren opgezet, wel wat afgevallen. De waarden waren onverwacht goed: zijn hb was maar liefst 9.0, nog nooit zo hoog geweest. Prima nieuws dus.

De koningsspelen waren hier erg leuk opgezet, Kai heeft genoten, al waren een aantal spelletjes iets te pittig voor hem zo net na de griep. Toen ik hem ophaalde om 15.00 uur was hij voldaan, maar o zo moe.... 'S avonds nog even lekker uit eten geweest voor de verjaardag van Vico, zonder papa want die moest werken, maar met opa en oma Vinke, die waren er nog omdat ze de avond ervoor op hadden moeten passen omdat erwin en ik een leuk feestje hadden...

Zaterdag lekker rustig aan gedaan, even gekeken bij actief overijssel en even het centrum in. Nog niets aan de hand. Maar om 23.00 uur werd Kai wakker met ondraaglijke oorpijn. De eerste paracetamol werkte een beetje, hij viel even in slaap. Maar rond 00.30 uur stond hij weer aan ons bed, vreselijk huilend, ontzettend veel pijn.  Toen een tweede paracetamol ook niet werkte heb ik de huisartsenpost maar gebeld: zo ging ik de nacht niet door, Kai heeft al genoeg pijn geleden het afgelopen jaar. Onderweg knapte zijn oor open en verminderde de pijn gelukkig al. Zijn trommelvlies blijkt licht ontstoken en stond wat bol. Antibiotica toch maar even niet, want dan kan hij maandag geen metrotrexaat nemen. Dus toch maar eerst even proberen met een neusspray en anders vandaag weer komen. Om 3.00 uur lagen Kai en ik weer in bed. Vanochtend beide wel lekker uitgeslapen, en vandaag gaat het al een stuk beter. Met zijn oor dan, niet met zijn humeur, dat is door het slaapgebrek vreselijk...

Maar dit alles valt in het niet bij het nieuws dat ons uit Losser bereikte. Vandaag gelezen dat Jurre Jonker,een jongetje dat wij kennen uit het UMCG, zijn strijd tegen neuroblastoom gisteren helaas heeft verloren. Vreselijk voor dit kleine mannetje, zijn zus Larissa en zijn ouders Robert en Maja. We wensen ze alle kracht toe die ze nodig hebben om hiermee om te leren gaan. Lieve Jurre, rust zacht...