In liefde losgelaten

Afgelopen dinsdag is mijn vader om 17.15 uur overleden. Hij is vredig ingeslapen. Hoe verdrietig dit ons ook maakt, we zijn ook blij dat aan zijn lijden een einde is gekomen. Hij was er klaar voor en is, omringd door mama, Robert, Erwin en mij, rustig ingeslapen.  Ook van Birgit heeft hij nog goed afscheid kunnen nemen.

Papa hield tot het laatst de regie in eigen handen. Hij vroeg me na zijn overlijden dit blogje te plaatsen en vooral te benadrukken dat hij vredig is ingeslapen. Hij laat ons achter vol prachtige herinneringen aan een fantastisch leven samen, vol liefde, lol, lekkere etentjes en vakanties. We koesteren de quality time die we samen hebben kunnen doorbrengen.

Wanneer ik morgen doodga,
vertel dan aan de bomen
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan de wind,
die in de bomen klimt
of uit de takken valt,
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan een kind
dat jong genoeg is om het te begrijpen.
Vertel het aan een dier,
misschien alleen door het aan te kijken.
Vertel het aan de huizen van steen,
vertel het aan de stad
hoe lief ik je had.
Maar zeg het aan geen mens,
ze zouden je niet geloven.
Ze zouden niet willen geloven dat
alleen maar een man
alleen maar een vrouw
dat een mens een mens zo liefhad
als ik jou.