De laatste loodjes wegen zwaar....

28 oktober 2014 - Nijverdal, Nederland

Wauw, wat is het gaaf om met elkaar op pad te gaan in een camper! Niet perse de camper die wij gehuurd hadden, want die had nog wel wat tekortkomingen, maar het fenomeen camper vonden we echt heel gezellig. Waar je ook stopt, je kunt gelijk alles doen wat je wilt. Wat drinken, eten koken, zwemtas pakken en gaan zwemmen of naar bed en lekker slapen, er hoeft niets geregeld te worden, je kunt het direct doen. Ook kun je elke dag op een ander plekje slapen zonder gezeur van afbreken of opbouwen, echt heerlijk...

De Harz was zelf ook prachtig, zeker in de herfstkleuren. We hebben een paar mooie oude steden bezocht in voormalig Oost-Duitsland. Verder hadden we een Harzkaart gekocht waardoor we 4 dagen van alles konden doen. We zijn naar een glasblazer geweest, een druipsteengrot, meerdere musea, een mooie tocht met een stoomtrein naar de hoogste berg van de Harz, met een kabelbaan geweest, naar een sprookjespark... Die 4 dagen eindigden elk met een bezoekje aan een zwembad. 2 keer aan een gewoon zwembad en 2 keer naar een zwembad in een thermenlandschap. De allerlaatste avond bleek dat in dat zwembad de sauna's niet in een aparte ruimte waren. Kai en Vico lagen helemaal in een deuk: overal liepen blote mensen. Het duurde niet lang of ze hadden zelf de zwembroek ook uitgetrokken. Fantastisch vonden ze het, een hele grappige, giechelige ervaring... Op woensdag 15 oktober gingen we uit eten in een leuke pizzeria/ijssalon. Kai had dit uitgekozen. Dit was namelijk de dag waarop Kai al 1,5 jaar in behandeling was en we wilden vieren dat we nog maar 6 maanden chemo's hoeven....

Erwin is ondertussen afgelopen vrijdag onder het mes geweest, er is een flinke homp vlees uit zijn rug gesneden van wel 2 cm breed en 2,5 cm diep. Hij heeft er niet echt pijn aan, maar het trekt allemaal wel een beetje en hij heeft erg veel spierpijn. Mika is bij het consultatiebureau weer goedgekeurd, hij zit mooi op de middenlijntjes en kan qua ontwikkeling van alles. Zo is hij een paar dagen geleden ook nog begonnen met kruipen. Super komisch, want hij is ondertussen ruim 1,5 jaar oud, loopt al lang, kan al lang van lig naar zit, zelf opstaan, traplopen enzovoort, en dan nu ook nog even dat kruipen meepikken, het ziet er erg grappig uit. Zijn grote broers leren hem van alles: stoeien, kiekeboe, bouwen met blokken, spelen met auto's en grappige woordjes ("Aap", waar Mika dan zelf "papa" achteraan zegt....). Vico heeft bij de tandarts helemaal alleen zijn tanden laten sealen, heel erg stoer (Erwin zat in de wachtkamer met Mika). Hij scoort momenteel bijna elke voetbalwedstrijd wel 2 of meer doelpunten en heeft zijn eerste tafeldiploma binnen voor de tafel van 2. Kai heeft een gaatje laten boren bij de tandarts en moest gisteren ook weer naar het ziekenhuis voor zijn standaard controle (alle waardes 'gewoon' goed), dit keer inclusief nagesprek met de kinderarts. Hij haalt ook prima cijfers op school en heeft het erg naar zijn zin in groep 7. Zijn voetbalteam staat eerste in hun competitie en dat komt mede doordat hij een prima keeper is. Ikzelf ben meerdere keren bij de tandarts geweest voor 2 kronen, maar die zaten helaas niet goed, moesten er weer uit en morgen krijg ik dan hopelijk de definitieve kronen... Je leest het wel: er gaat geen week voorbij zonder dat er iemand naar een ziekenhuis/huisarts/consultatiebureau/tandarts/opticiën moet.

Nog maar 6 maanden... Dat klinkt heel erg weinig, maar zoals al eerder geschreven begint het voor Kai helaas toch weer steeds zwaarder te worden. Na 3 dagen school komt hij op donderdagochtend bijna niet meer zijn bed uit, hij heeft heel vaak last van spierpijn in zijn hele lijf of, zoals hij dat noemt, vermoeide beentjes. We kunnen niet langer ontkennen dat dit aan het toenemen is. Gisteren hebben we dit ook besproken met de kinderarts. Het is een bekend patroon, eigenlijk hebben wij al heel veel geluk gehad dat het nu pas meer gaat optreden. Er is ook niets aan te doen, behalve er rekening mee houden en wat minder activiteiten ondernemen. We zijn begonnen met het stopzetten van zijn damavond, een nieuwe activiteit die hij net opgepakt had in het kader van kennismaken met sport. Heel leuk, maar hierdoor gaat hij nu 3 avonden op rij ergens naartoe en dat gaat op dit moment echt niet. We zien aankomen dat we binnenkort nog meer moeten laten afvallen:schoolgym? keepertraining? voetbaltraining? Als het aan Kai ligt in die volgorde, want hij vindt vooral de voetbaltraining van Peter en met zijn eigen leuke team erg fijn... We zien wel waar het schip strand. Dit weekend gaan we, op de voetbalwedstrijd na, verder gewoon niets plannen. Heerlijk luieren, uitslapen, spelletjes doen en misschien even rustig buiten fietsen of wandelen. Rust pakken en bijtanken...

Morgen zal ik trouwens even een foto maken van Kai met zijn mooie nieuwe bril en deze aan het blog toevoegen. Nog even geduld...

Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade

3 Reacties

  1. 28 oktober 2014
    Wat een mooi verhaal heb het gevoel dat ik meereis met jullie. allemaal geweldig hoe je dit weer opschrijft. Hopelijk na deze 6 maanden komt alles weer in een rustig vaarwater. En komt het met je tanden ook goed. Heel veelliefs van Gert en Mij
  2. Fam. Roelofs:
    29 oktober 2014
    He Kai! Nou, die bril staat je hartstikke goed hoor, knappe kerel, met en zonder bril! Ik wil nog even zeggen dat ik je al 1 1/2 jaar een gigantische kanjer vind!!!!!! Succes met het laatste halve jaartje.

    Groetjes van de Roelofsen
  3. Jelmer Agnes Mirthe Joost Stijn:
    30 oktober 2014
    Hoi hoi,
    leuk om jullie camperverhaal te lezen, wel een heel avontuur of niet? Leuk hoor! En daarna weer allemaal "kanjerverhalen", want iedereen had ja wel wat en opnieuw zijn jullie allevijf kanjers gebleken! De bril staat je goed Kai en we snappen dat de laatste loodjes zwaar wegen... hou vol!! Je kunt het!!
    Groetjes van ons allevijf en misschien kunnen we binnenkort weer een keertje afspreken!