1 jaar op weg...
15 april 2014 - Nijverdal, Nederland
Vandaag is het precies 1 jaar geleden dat wij 's avonds het nieuws kregen dat geen enkele ouder wil horen: uw kind heeft kanker... Wat waren we uit het veld geslagen, bang, ongerust, emotioneel, sprakeloos, bang om ons mooie mannetje te verliezen. En kijk waar we nu staan, een jaar later. De moeilijke periode was rond de herfstvakantie achter de rug, vanaf dat moment konden we gaan opbouwen. Toen gingen we naar de eifel en moesten we de auto bij een schuin pad naar het huisje zetten, want het pad via het trapje was niet te doen voor hem, traplopen was te zwaar. Nu gaan we binnen 2 weken weer naar de eifel en zal hij langs ons heen rennen om overal maar als eerste te zijn. Toen had hij vollemaans wangen en een opgeblazen lijfje, nu zijn eigen mooie gezichtje en slanke lijf weer. Sporten was toen moeilijk en een fysiotherapeut vertelde Kai dat hij 2 jaar lang niet goed zou kunnen rennen, nu keept hij weer hartstikke goed en rent toch zeker op 80% van zijn kunnen.
1 jaar betekent dat we halverwege zijn. Nog 365 dagen chemotabletten voor de boeg en nog 2 beenmergpuncties. Als Kai zo mag blijven als hij nu is, zijn wij erg gelukkig. En wij hebben er alle vertrouwen in dat dat zo blijft. Af en toe heeft iemand even een verwerkingsmomentje en komen er even wat emoties los, maar dat is goed, dat moet er ook uit. Zo had Kai laatst een huilbui toen Mika even erg veel verdrietjes had. Ik vroeg of hij het zo zielig voor Mika vond, maar hij gaf aan dat het hem deed denken aan wat hij zelf allemaal mee had gemaakt. Na even huilen en een dikke knuffel vond hij het wel weer genoeg, zei hij. Uitgehuild, losgelaten, en weer verder.
Vandaag moest gevierd worden, vond Kai. Een hele sterke behoefte aan markeren van dit moment. En hoe viert Kai: met lekker eten... We hebben dus heerlijk gegourmet met zijn 5-en. Ook nu weer even stil gestaan, elkaar bedankt voor de goeie hulp van Vico, papa en mama, de liefde van Mika en de stoerheid van Kai. En nu willen de jongens samen in ons bed in slaap vallen, omdat, zo zegt Vico, hij het gewoon fijn vindt om samen met Kai te slapen. Tuurlijk vinden wij dat goed. Slaap lekker lieve mannen!
Gelukkig wel met Kai aan onze zij!
Wat hebben we angstige momenten gekend.
Wat hebben jullie vaak het ziekenhuis in en uit gerend.
Nog een jaar behandelingen te gaan.
Samen met Kai nog heel wat te doorstaan.
We hopen op volledig herstel.
Daarin geloven we ook wel.
Dikke knuffel van ons
Weet je nog dat ik je vorig jaar vertelde dat een warm bad zo lekker is als je groeipijn hebt?
Wisten wij veel dat je heel iets anders hebt....
Wat ben je ziek geweest en wat fijn te zijn dat het nu weer zo goed gaat!
Wij vinden jullie allemaal grote KANJERS!!!!!!!!
Lieve groetjes voor allemaal,
Jolanda, Ton, Lizanne en Jorian
Het is alweer 1 jaar geleden dat je ons s, avonds belde met het bericht dat Kai leukemie had.
Wat zijn wij toen geschrokken. Opa zei toen woorden die wij nu niet zullen herhalen.
Wij zijn ontzettend blij en gelukkig dat het nu zo goed gaat met Kai en hebben veel bewondering voor jullie allemaal.
Met veel ondersteuning van alle familie en vrienden zijn jullie dit jaar goed doorgekomen.
Het komende jaar zien wij met succes tegemoet en hopen op een volledig herstel voor Kai.
Kusjes Oma en Opa Vinke.
We weten zeker dat jullie het komend jaar ook zo sterk zullen zijn en er goed doorkomen.
Groetjes en liefs voor jullie.
Wat hebben we een respect en bewondering voor jullie allemaal!! We zijn zo blij en dankbaar met jullie!!
Dikke knuffel van ons alle vijf!!
Een jaar volg ik je leven via de verhalen en de gesprekken met je vader. Eigenlijk wil ik zeggen gefeliciteerd met de dag maar eigenlijk ook niet. Nog een jaar vooruitkijken naar minder leuke dingen en dan hoop ik dat er geen weblog meer nodig is en je een tiener bent met een leven zonder ziek-zijn. En vooral je ouders pest met je pubertijd... ;-)
Groeten Gery (collega)
Voor Kai waren er vele vervelende behandelingen, pillen en spuiten, maar hij heeft dat doorstaan als een kanjer. Knap hoor. En wat fijn om te zien hoe het nu met Kai gaat, dat hij zelfs alweer kan voetballen (en weer andere leuke dingen kan doen).We hebben er alle vertrouwen in dat het de komende tijd steeds beter met Kai zal gaan. Wij wensen jullie een voorspoedige 2e helft toe, om maar in voetbaltermen te blijven.
Groetjes, Peter, Bianca, Nienke en Anne-Fleur.