Met hier en daar een 'dexa' bui.

Afgelopen weekend konden we aan Kai merken dat de dexamethason begon te werken. Uiteraard niet aan de werking zelf, maar wel aan de bijwerkingen. Langzamerhand kreeg Kai steeds meer trek in hartige dingen en ook steeds meer op de gekste tijden. Verder is hij ook nog erg vermoeid. Dit is niet alleen te verwijten aan de dexa. De kuren van vrijdag heeft ook veel gevergd van hem. Tot nu toe bleef het hier bij, maar ja, je raad het vast al. Daar kwam hij dan. Normaal zie ik een bui wel aankomen (dankzij mijn weerman-kunde), maar dit soort buien komen voor mij ook onverwachts. Het was de bedoeling om vandaag te kijken hoe lang Kai het vol kon houden op school. Kai had echt een maandagochtend gevoel, want zich gereed maken voor school ging erg langzaam. Net op het moment dat de kids naar school moesten en Mika zich ook liet horen dat hij wakker was en trek had in een fles, barstte bij Kai een bom. Uit het niets kreeg hij een woede aanval en gaf aan dat hij niet naar school wilde. Hoewel ik wist dat dit ten zijner tijd kon gaan gebeuren, kwam dit toch erg vroeg in deze 'dexa periode'. Ik voelde mij niet erg fit, dus liet ik me, ondanks dat ik dit niet wilde, toch verleiden om de strijd aan te gaan. Gelukkig kon ik me nog snel herpakken en ben ik met hem in gesprek gegaan over wat en waarom. Uiteindelijk bleek dat hij best wel angstig was voor klas- en schoolgenootjes die eventueel ziek zijn en dat hij dus daardoor wat op kon lopen. Later op de ochtend was het ook duidelijk dat hij nog steeds zeer vermoeid was. Onze conclusie is dus eenvoudig. We laten Kai nog even thuis totdat hij er weer aan toe is om het weer te gaan proberen om naar school te gaan. Ook al is het maar voor een uurtje. We wachten af.