Beenmergpunctie en lumbaalpunctie

Vandaag was de dag waar Kai erg tegenop heeft gezien: hij moest voor een beenmergpunctie en lumbaalpunctie naar het UMCG. Gewoon, als vast controlemoment. Volgende week krijgen we de uitslag, toch best spannend... Kai was zo gespannen, hij kon er gisteren gewoon niet van slapen. Ik ben lekker boven met hem in ons bed gaan liggen, we hebben even gebabbeld en de spanning eruit gehuild en toen ging hij wel lekker naar zijn eigen bedje. 

Vanmorgen vroeg wakker gemaakt voor een mager ontbijt voor 7.00 uur, de emla-zalf op de VAP en daarna met zijn 5-en rond 9.00 uur op pad. Voor het eerst met zijn allen.  Vico wilde ook erg graag mee en gaf uit zichzelf vanochtend een gelukssteentje aan Kai, geweldig lief toch? Toen we er rond 10.30 waren, kon Kai gelijk door voor een vingerprikje. Toen het prikje net klaar was, kwam dokter Peek hem al halen. Ze probeerde het prikje nog te voorkomen, omdat ze toch bloed via de VAP nodig had, maar helaas net te laat. Na een kort gesprekje, gewicht en lengte meten, was het dan toch echt zover: de VAP moest worden aangeprikt. Omdat de laatste keer alweer lang geleden was, was Kai erg zenuwachtig en angstig en wilde hij echt niet. Met een beetje dwang is het toch wel gelukt, maar leuk is dat natuurlijk voor niemand... Gelukkig gaf de VAP wel meteen bloed. Daarna een lading vol kralen uitzoeken en toen even op pad door het ziekenhuis. Rond 12.45 uur hebben we ons gemeld bij de dagbehandeling. Hij was als nummer 4 van de 6 aan de beurt, zo rond 14.15 uur. De puncties gingen goed en Kai werd ook goed wakker uit de narcose. Na zulke puncties moet je minstens een uur stil liggen, dus uiteindelijk vertrokken we pas rond 16.00 uur. Nadat eerst weer een huilmomentje was met het uithalen van de vapnaald, vindt Kai nog steeds heel eng... Gelukkig werd snel doorgepakt en was het ook snel weer achter de rug.

Best een lange dag, zeker met een kleine Mika bij ons die maar niet in de buggy wilde gaan slapen. Vrolijk, maar wel veel aandacht vragend. Zeker omdat hij sinds 4 dagen los kan lopen. Knap hè? Lopen, paaldansen en dansen op muziek zijn zijn liefste bezigheden. We noemen hem dan ook onze chippendale... Maar als hij niet leert slapen in de buggy mag hij voorlopig niet meer mee...

Kai is ondertussen weer aardig hersteld. Niet misselijk,  maar vanavond wel wat dizzy en wel pijn in zijn rug. Lekker in ons bedje in slaap gevallen en morgen maar even rustig aan doen... Gelukkig is het voorlopig weer voor een tijdje achter de rug...